Cegła pełna - czym charakteryzują się poszczególne jej rodzaje?

Materiały wykorzystywane do wznoszenia obiektów budowlanych występują w wielu różnych odmianach, każda z nich musi się jednak wykazywać parametrami użytkowymi gwarantującymi uzyskanie wymaganego w danym przypadku marginesu bezpieczeństwa. Tradycyjnie wybieraną przez inwestorów i doskonale sprawdzoną opcją jest sięganie po klasyczną cegłę. W zależności od rodzaju planowanej konstrukcji w grę może wchodzić użycie cegły szamotowej przeznaczonej do wykonywania kominów czy innych elementów narażonych na działanie wysokiej temperatury, dziurawki potrzebnej wówczas, gdy liczy się redukcja masy danego komponentu oraz cegły pełnej. W tym przypadku dostępne są jednak różne jej typy. Przyjrzyjmy się temu nieco bliżej.

Co trzeba wiedzieć o cegle pełnej?

Cegła pełna to materiał ceramiczny poddawany wypalaniu w wysokiej temperaturze. Powstaje z mieszanki zawierającej glinę oraz dodatki uszlachetniające, a po uformowaniu jest umieszczana w piecu rozgrzewającym się do około 1000°C. Gwarantuje to bardzo niską nasiąkliwość przy wysokiej termoizolacyjności oraz dobrej wytrzymałości na działanie sił ściskających i rozciągających, łącząc pewną dozę elastyczności ze spoistością oraz twardością. Warto pamiętać, że wytrzymałość muru jest uzależniona nie tylko od charakterystyki cegieł, ale też od zastosowanej zaprawy.

Jakie są odmiany cegły pełnej?

Cegły pełne są podzielone na klasy w zależności od ich wytrzymałości na ściskanie wyrażonej w MPa, a zatem różniące się zdolnością do radzenia sobie z różnymi obciążeniami wynikającymi z masy budowli. Wartość ta jest podawana dla wystandaryzowanej próbki o wymiarach 100 na 100 mm. Najczęściej dostępne są cegły mające odporność na poziomie 10, 15 oraz 20 MPa, normy dopuszczają jednak także użycie cegieł 5, 7,5, a przy znacznych obciążeniach nawet do 75 MPa. Cegły kategorii I mogą odbiegać od określonej specyfikacji o co najwyżej 5%, a dla cegieł kategorii II próg odstępstwa nie został określony.